Τοπίο παρακαταθήκης
Πολεμώ·
σκληρά πολεμώ,
όπως γέρος τα χρόνια του
ότι λιγότερο χάσει η σαφήνεια,
καλό θα είναι
η ασάφεια με κούρασε…
μια ήλιος, μια βροχή,
μια συννεφιά, μια θάλασσα.
Δες τον καιρό πως γυρνά
σταματά να μιλά,
μήπως χάσει ο ήχος
σκέπτεται μόνο,
πως τη νιότη χτυπά
δεν έχει εικόνα,
μήπως χάσει η πείρα.
Ένας ήλιος, μια βροχή,
με συννεφιά πλάι στη θάλασσα,
ολομόναχη βόλτα
σε κάποτε ύδωρ.
Παρακαταθήκης τοπίο
ζωή,
είτε έτσι, είτε αλλιώς,
άλλο δεν σε αντέχω
το μέγιστο ψέμα σου κόσμε,
άλλο δε βαστώ.
Ξέρεις τι είσαι ζωή;
Δάνειο είσαι,
τοπίο παρακαταθήκης κοκάλων.
Η πράσινη απόσταση
Πόσο να κάτσεις σε ένα θέμα
σωστή στιγμή της απόσυρσης;
Λάθος θέμα εξ αρχής
θα κοστίσει δυο φύλλα
μια φλοίδα κορμού·
τελείωσαν τα δέντρα ποίηση
τη σωστή στιγμή
το στίγμα σου άσε γρήγορα
βιάσου όσο μπορείς
τρέξε λόγε να προφτάσεις
να υπερασπιστείς
τον λόγο ύπαρξης σου
να φωνάξεις.
Όποιος ακούσει άκουσε,
κάποιος δειλά σταμάτησε!
Είπε να ακούσει τέλος·
όπως σοφά,
ακούει ήλιο
το χορτάρι,
μεγαλώνει και βγαίνει
από το αυτάκι τον νεκρών,
στον κήπο ξεμακραίνει
κάποτε χλόη γίνεται
και πρασινίζει η οικουμένη
νεκρούς.
Θα τους συντρίψει όλους
η απόσταση μέσα μου
κι αυτούς που έχασα
κι αυτούς που θα με χάσουν.
Με την απόσταση
δεν τα πάω καλά!
Περπατάω στο δρόμο,
μου μιλάει αυτή,
χαίρεται ,χαιρετάει,
κάνω πως δεν την βλέπω.
ΑΝΤΡΕΑΣ ΖΕΡΝΤΕΒΑΣ Α.Ζ
(ποίημα από τη συλλογή )
andreas.zerdevas@gmail.com